۱۶
اسفند
آمد بهار جان ها ای شاخ تر برقص آ
چون یوسف اندر آمد مصر و شکر برقص آ
رقص یکی از جلوه های زیبای هنر هر جامعه است که متاسفانه در ایران کمتر به آن پرداخته می شود.
واژه رقص یا dance:
به طور کلی به هر حرکت موزونی که توسط انسان یا دیگر موجودات زنده انجام شود رقص گفته می شود.
رقص یک واژه عربی است، در قدیم در زبان پهلوی به آن پای واژیک و در زبان فارسی دری پای بازی گفته می شده. لغت Dance (دانس) یک واژه فرانسوی است که امروزه تقریبا در کل دنیا متداول شده است.
ریشه تاریخی و آغاز رقص زمان مشخصی نیست، طبیعتا انتظار داریم انسان اولیه نیز همچون دیگر موجودات در زمان سرخوشی و شادی حرکات موزون و آواهایی را از خود بروز دهد و امروزه سنگ توشته ها و حکاکی های مربوط به ۱۲ هزار سال پیش، حاکی از انجام مراسماتی همراه با حرکات موزون است.
رقص در جهان:
در جهان رقص ها گونه های مختلفی دارند، رقص آیینی، رقص صحنه ای، رقص عرفانی، رقص محلی یا فولکلور، رقص بالروم، رقص اجتماعی، رقص بداهه و …
رقص در ایران:
ما در ایران اما انواع رقص مخصوص فرهنگ و آیین خودمان را داریم.
رقص آیینی که امروزه، اخرین نسخه از این دسته رقص ها را به عنوان رقص های عرفانی که به اسم سماع می شناسیم برقرار است.
رقص سنتی ایرانی: این نوع رفص که امروزه یکی از متداول ترین انواع رقص در بین زنان و دختران ایرانی به شمار می رود.
رقص محلی: رقص های محلی بسیاری در ایران وجود دارد، همچون رقص گیلکی، آذری، ترکی، سیستانی، بلوچی، کردی، لری، عربی و … که هر یک از این رقص ها در کشورهای همسایه نیز به نحو برجسته ای مورد توجه است.
